Siew

PRZYGOTOWANIE GLEBY POD SIEW KUKURYDZY

Kukurydza posiada wiązkowy system korzeniowy, który głęboko przerasta glebę i dlatego rośliny kukurydzy reagują negatywnie na zagęszczenie gleby, zarówno w warstwie ornej jak i w warstwach głębszych. Niezmiernie ważne jest zatem aby pracować przezornie i ograniczyć niebezpieczeństwo ugniecenia gleby podczas uprawy roli - na przykład przez stosowanie kół bliźniaczych, obniżanie ciśnienia w kołach, unikanie przejazdów przy wysokim uwilgotnieniu gleby. 

Innym ważnym elementem jest zagospodarowanie dużej ilości resztek pożniwnych pozostających zwłaszcza po sprzęcie ziarna kukurydzy. Warunkiem ich prawidłowego zagospodarowania jest dobre pocięcie słomy przez zespół tnący na hederze kombajnu. Niespełnienie tego warunku praktycznie uniemożliwia właściwe przygotowanie pola pod siew następnej rośliny.

Zabiegiem przyspieszającym rozkład słomy kukurydzianej i lepsze uwalnianie z niej składników pokarmowych jest wzbogacenie słomy w azot w ilości 30 - 40 kg/ha, najlepiej poprzez oprysk roztworem mocznika lub RSM. Dodatkowe wymieszanie słomy z glebą za pomocą ciężkiej brony talerzowej (niekiedy konieczny jest dwukrotny przejazd) pozwala uniknąć tworzenia się w glebie warstwy słomy utrudniającej podsiąkanie kapilarne i rozwój korzeni.

Na glebach ciężkich orkę należy wykonać jesienią wykorzystując przemrożenie gleby. Nie należy orać gleby nadmiernie wilgotnej, aby uniknąć zlewania i ugniatania gleby.
Na glebach lekkich o nietrwałej strukturze dobre rezultaty daje orka wiosenna na tyle płytka by przykryć reszki pożniwne lub nawóz organiczny (np.15 cm). Co 3-4 lata należy wykonać głębszą orkę (25-30 cm).  

TERMIN SIEWU

Wyznacznkiem terminu siewu niekoniecznie musi być data w kalendarzu, lepiej jest kierować się warunkami pogodowymi i glebowymi.
Do szybkiego skiełkowania nasiona kukurydzy potrzebują temperatury gleby w wysokości 8 – 10°C, dobrze przewietrzonej roli oraz dostępu do wody.
Fenologicznym wskaźnikiem terminu siewu jest kwitnienie tarniny, czereśni, porzeczki czerwonej oraz początek kwitnienia mniszka lekarskiego.

Siew powinno się zaczynać od odmian wczesnych, przeznaczonych na wczesny zbiór.W następnej kolejności należy siać odmiany średniopóźne, które dla osiągnięcia dojrzałości wymagają odpowiednio wyższej sumy temperatur. Przy siewach opóźnionych powinno się zastosować odmiany wczesne, ponieważ mają one większą szansę osiągnąć optymalną dojrzałość.
Najważniejszym, ostatecznie rozstrzygającym kryterium powinien jednak być aktualny poziom zaopatrzenia gleby w wodę.

Parametrem przydantnym przy wyborze partii nasion na wczesne siewy jest tzw. "cold test", który określa procentowy udział nasion kiełkujących w temp. 4°C.

GŁĘBOKOŚĆ SIEWU

Tak płytko, jak to tylko możliwe, tak głęboko jak to konieczne by nasiona miały kontakt z wilgotną glebą.

Zalecana głębokość:

na glebach ciężkich 3 – 4 cm
na glebach lżejszych 5 – 6 cm
Należy zwrócić uwagę na równą głębokość odłożenia nasion, ich dobry kontakt z podłożem i dostateczne przykrycie.
Redlice wysiewające dawkę nawozu startowego podczas siewu nasion ustawić tak, aby nawóz odkładał się 5 cm obok i 5 cm poniżej nasion.

GĘSTOŚĆ SIEWU